Mae Eternal Muse yn archwiliad mewnblyg o'r cydadwaith rhwng celf, galar ac obsesiwn. Ar ôl colli ei wraig annwyl, Adeline, mae’r artist Lorenzo yn cilio i stiwdio anghysbell gyda’i phortread anorffenedig, gan geisio cysur yn ei gelf. Wedi’i blino gan yr awydd i anfarwoli ei hanfod ar gynfas, mae ei noddfa’n dod yn ofod aneglur lle mae realiti a dychymyg yn gwrthdaro. Mae presenoldeb etheraidd Adeline yn tanio ei egni creadigol ac yn datgelu ei ddatodiad a'i ddisgyniad cynyddol i obsesiwn. Wrth i ganfyddiad Lorenzo ohoni symud o fod yn bartner annwyl i fod yn awen am berffeithrwydd artistig, mae'r ffilm yn ymchwilio i aberthau a ffiniau'r greadigaeth artistig. Mae’r naratif teimladwy hwn yn cwestiynu i ba raddau y mae celf yn adlewyrchu bywyd ac yn archwilio’r paradocs o warchod bywyd trwy’r greadigaeth tra’n colli golwg ar ei ddynoliaeth.
Eternal Muse is an introspective exploration of the interplay between art, grief, and obsession. After losing his beloved wife, Adeline, artist Lorenzo retreats to an isolated studio with her unfinished portrait, seeking solace in his art. Consumed by the desire to immortalize her essence on canvas, his sanctuary becomes a blurred space where reality and imagination collide. Adeline's ethereal presence fuels his creative drive and exposes his growing detachment and descent into obsession. As Lorenzo's perception of her shifts from a cherished partner to a muse for artistic perfection, the film delves into the sacrifices and boundaries of artistic creation. This poignant narrative questions the extent to which art mirrors life and explores the paradox of preserving life through creation while losing sight of its humanity.
